Bewustwording rondom de dood! Zie jezelf eens een reis maken rondom het thema ‘de dood’. Loop eromheen, kijk en voel wat je allemaal tegenkomt: de fysieke dood, rouw, reïncarnatie en het hiernamaals, diverse culturele rituelen en gebruiken. Maar ook angst en allerlei andere oncomfortabele emoties over het mysterie dat we de dood noemen. Door de
Is er leven na de dood (van een dierbare)? Wanneer je te maken krijgt met een overlijden van een dierbare, bijvoorbeeld je partner, ouder, kind of vriend(in) is er tijdelijk een heleboel “te doen”. Er moet veel geregeld worden. Er wordt getroost, gehuild en gedeeld. Fysiek is er, vooral bij ziekte, ook veel zichtbaar
Doodgewoon, delen over de dood Tijdens ons leven komen we allemaal één of meerdere keren in contact met de dood. Wanneer we in levensgevaar zijn en de dood bijna in de ogen kijken bij een ziekte of ongeluk. De ziekte van jouzelf of van een dierbare. Toen je als kind je kat of konijn
Sterven doe je niet ineens “Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje…..” Dat waren de woorden die Toon Hermans sprak en schreef in zijn jaren van glorie. En hij had gelijk. Zeker wanneer het een oud mens betreft. Je sterft niet ineens, maar af en toe een beetje. Je sterft
Elisabeth Kübler-Ross zei ooit: “Should you shield the canyons from the windstorms, you would never see the beauty of their carvings.” Ze zei daar mee dat je de schoonheid van het leven niet kan zien zonder echte pijn te hebben doorleefd. Elisabeth Kübler-Ross was de grondlegger voor de palliatieve zorg. Ze was een Zwitserse psychiater
Vijftien jaar geleden begon bij mij het idee te leven om de grens tussen leven en dood te onderzoeken en de angst en taboesfeer daaromheen te willen doorbreken. Ik was destijds net begonnen als zelfstandig overledenenverzorgster en werkte in opdracht van kleine uitvaartondernemers. Daarbij werkte ik ook als vrijwilligster in een hospice om stervenden te
Zo in eerste instantie zou je ze niet bij elkaar zetten, maar de Dood en de Tijd zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Beiden zijn ze onderhevig aan cycli die binnen het universum bestaan. We hebben ze niet bedacht, maar ze zijn er gewoon. De Tijd an sich is een gegeven dat de dood overstijgt en
De man met de zeis. Al eeuwen is dit in onze cultuur het symbool waarin de dood wordt afgebeeld. Magere Hein wordt hij ook wel genoemd. Een angstwekkende duistere gestalte of skelet die, gehuld in een donkere cape, met zijn zeis alle ‘koren’ wegmaait in één beweging. Geen ontkomen aan. Ook zie je deze figuur
Toen ik vijftien jaar geleden begon te werken met stervenden en overledenen, was Elisabeth Kübler Ross mijn grootste inspiratiebron. Ze was een Zwitserse arts die in de vorige eeuw de wereld van stervenden een gezicht heeft gegeven. Ze was de grondlegger voor de hospice-beweging en heeft ontzettend veel research gedaan naar de dood, met bijna
