Doodgewoon, delen over de dood

 

Tijdens ons leven komen we allemaal één of meerdere keren in contact met de dood.
Wanneer we in levensgevaar zijn en de dood bijna in de ogen kijken bij een ziekte of ongeluk. De ziekte van jouzelf of van een dierbare.

Toen je als kind je kat of konijn moest laten “inslapen” en hem daarna slap in je armen hield. Toen je het grafje groef voor dat dier en hem toedekte met de koude aarde.

Het kan zijn dat je als kind een klasgenootje verloor, omdat hij of zij is verdronken, of door een verkeersongeval om het leven kwam.

Of was de moeder van je vroegere beste vriendinnetje overleden aan borstkanker?

Of wellicht zie je de doodstrijd van je oma van dichtbij. Zie je haar aftakelen tot het moment dat je niet meer wilt kijken en je drie dagen later hoort dat ze is overleden. Wat doet dat proces met je?

Heb je misschien een bijna-dood-ervaring gehad? Ken je de dood uit die andere dimensie en verlang je er stiekem naar om “daar” weer te zijn, maar durf je dat gevoel eigenlijk niet te delen.

Treed je uit je lichaam, ’s nachts in je slaap of zelfs overdag. En voelt dat als dood-gaan. Of dood-zijn. Of thuiskomen?

Heb je een miskraam gehad, of erger….. je kind verloren.

Misschien ben je getuige geweest van een moord, op straat, als politieagent, als getuige.

Of zag je als treinmachinist dat iemand zich van het leven beroofde door voor jouw trein te springen.

Kamp je met een pychiatrische aandoening zoals bijvoorbeeld een depressie, en heb je een doodswens. Kortom……heb je suicidale gedachten of heb je ooit, of meerdere malen, een suicidepoging gedaan? En wil je daar onderhand eens over kunnen praten?!

Ben je chirurg en heb je patienten letterlijk onder jouw handen zien stoppen met ademen. Sterven. En wat deed en doet dit met jou?

Werk je in de verpleegzorg of terminale (thuis)zorg en is het dagelijkse kost dat je ziet dat mensen overlijden? Dat ze stoppen met leven.

Heb je je moeder, je enige lieve moeder, moeten zien sterven? Of stierf ze zonder dat jij daarbij was? En mis je haar zo erg…

Of verzorg je wellicht overledenen in je werk in de uitvaartbranche?

We komen allemaal met de dood in aanraking.
Vroeg of laat.
Hoe dan ook.
Totdat de dag komt dat we zelf kennis maken met het grote onbekende.
Hoe is dat voor jou? De gedachte deze wereld te verlaten.
Dat je lichaam “het niet meer doet”?
Dat je er niet meer bent…?

En waar blijft iedereen die is gestorven. Of overleden. Of doodgegaan. Of ingeslapen. Of hoe noem je dat eigenlijk?
En waar blijf jij? Is er wel genoeg plek in de hemel voor al die overledenen? Raakt het daar niet vol?

Geloof jij in het hiernamaals? En is dat dan mooi? Of is het enkel een niks of een zwart gat. Of iets waarvoor je bang bent.

Wil jij delen over de dood?
Delen, helen, huilen of luisteren. Gewoon gadeslaan en je verwonderen. Stil zijn en voelen. Ja, ook lachen…

Tijdens de deelavonden van DOODNODIG kan dat.

Zodat angst en taboe kunnen worden doorbroken en onze relatie met de dood een plek mag krijgen.
En dat we mogen kijken naar wat de dood ons leert en wil vertellen.

Kom delen op een bijeenkomst van DOODNODIG.
Deel, luister, verwonder. Zonder oordeel.

Kijk voor meer informatie op www.doodnodig.nl