De man met de zeis. Al eeuwen is dit in onze cultuur het symbool waarin de dood wordt afgebeeld. Magere Hein wordt hij ook wel genoemd. Een angstwekkende duistere gestalte of skelet die, gehuld in een donkere cape, met zijn zeis alle ‘koren’ wegmaait in één beweging. Geen ontkomen aan. Ook zie je deze figuur vaak afgebeeld met een zandloper in de hand. “Jouw tijd is om!” zegt hij daarmee. “Jouw uren zijn geteld”. In horrorfilms wordt dit symbool nog wel eens gebruikt, waarin er wordt ingespeeld op je gevoel voor spanning en angst. 
En eigenlijk zijn we daar een beetje in blijven hangen. Nog altijd zijn mensen bang voor de dood. Wanneer we afscheid nemen van een overledene zie je dat er vertwijfeling ontstaat. Angst om dichterbij het dode lichaam te komen. De vraag die ik zo vaak heb gehad als ik over mijn werk vertel is ook een mooi voorbeeld: “vind je dat niet eng?” 
Nee, ik vind dat niet eng. 
Het IS niet eng.

We zijn nu in een tijd gekomen waarin alles versnelt. De tijd is werkelijk anders en gaat werkelijk sneller. De ontwikkelingen op het gebied van technologie en wetenschap en vermenging van rassen en volkeren gaan ook in een rap tempo. De mensen die 100 jaar geleden zijn geboren en nu nog leven hebben een immense metamorfose van de wereld mogen aanschouwen. De wereld is compleet veranderd tijdens hun leven.
De kijk op de dood blijft echter hangen in een sfeer van angst. Ook al is er al veel veranderd in de algemene visie op de dood; er is nog veel werk te doen om ervoor te zorgen dat de man (of vrouw?) met de zeis een vriendelijker gezicht krijgt. Een gezicht van verlossing, van hoop, van transformatie en van liefde.
Als we de dood wat dieper durven aankijken verandert de dood daarmee niet. Die blijft wat het is. Maar de manier waaróp wij ernaar kijken zou wel eens heel verhelderend kunnen werken en een andere kijk op de dood kunnen achterlaten.

Tijd voor een make-over!
DOODNODIG helpt daarin graag een handje mee.